 |
| Opinielijder Drs. L. Westhof is een geen voorstander van cameratoezicht in de doelen. Foto UEFA: De Zevende Man |
Wat valt er te zeggen
over het toernooi tot dusver? Tja…
Bijvoorbeeld dat de
meeste wedstrijden zijn gespeeld, maar dat de belangrijkste nog moeten komen.
Je zou het een open deur kunnen noemen – en daarop valt dan weer
niets af te dingen – maar dat neemt niet weg dat het toch opmerkingen van dit
niveau zijn waarmee wij nu al ruim twee weken lang worden ‘verblijd’ door de
Jack van Gelders, Wilfried Genees en andere zogeheten voetbalprofessors. Daar
kan dit stuk dan nog wel even bij.
Evaluatie Nederlands
elftal
Voetbal is een teamsport. Dat dit nog steeds niet is
doorgedrongen tot de Oranjespelers is niet bijzonder: veel meer landen kampen
met dit probleem. Bij het Nederlands elftal zijn de onderlinge verhoudingen echter
zo verziekt dat er spelers zijn die weigeren om ballen naar anderen te spelen.
Klaas Jan Huntelaar is intern aan het rebelleren geslagen,
met als gevolg dat hij in een wedstrijd meestal over het hoofd wordt gezien
door zogeheten vedetten als Robin van Persie en Ibrahim Affelay.
Even een stukje recente voetbalgeschiedenis: in verband met het
WK 1998 in
eigen land vond toenmalig bondscoach Aimé Jacquet van Frankrijk het niet nodig
om sterspelers als Eric Cantona en David Ginola op te roepen. ,,Ik stel het
best mogelijke team op. Deze spelers passen daar niet in, omdat ze te egocentrisch
zijn, en niet in het teambelang kunnen spelen”, aldus Jacquet.
Critici snoerde hij op de best mogelijke manier de mond:
Frankrijk – dat vier jaar eerder niet eens had mogen meedoen aan het WK in de
Verenigde Staten – werd wereldkampioen. Het versloeg in de finale Brazilië met
klinkende cijfers: 3-0.
De Nederlandse bondscoach Bert van Marwijk is er dit EK niet
in geslaagd om zijn spelersgroep tot een team te smeden. De groep was volgens
hem nog ‘homogeen genoeg’, maar dat bleek een misrekening.
Helaas voor hem werd hij niet gered door het toeval: een
ernstige blessure voor bijvoorbeeld Van Persie, waardoor er over de
spitspositie geen discussie zou zijn geweest. Verder durfde hij ten aanzien van
andere vedetten, die niet in vorm bleken (Robben), geen rigoureuze maatregelen
te nemen.
Zoals bijvoorbeeld in 1978 wel gebeurde toen Nederland in de
poule van het WK in Argentinië bijna was uitgeschakeld (ternauwernood door naar
de volgende ronde, ondanks 3-2 verlies tegen Schotland). In het vervolg ging de
bezem door het elftal en maakten spelers als Jan Poortvliet, Ernie Brandts,
Piet Wildschut en Dick Nanninga hun opwachting. Nederland haalde de finale en
werd zelfs bijna wereldkampioen (Rensenbrink schiet bal op de paal in de
slotfase van de wedstrijd, bij 1-1 stand).
Ook een kapitale misrekening rond dit EK beging teammanager
Hans Jorritsma, die tegen alle logica van inspanningsfysiologen in Krakau had
uitgekozen als basiskamp, 1300 kilometer van speelstad Charkov. Alsof er
in Charkov niet fatsoenlijke trainingsfaciliteiten zouden zijn. Onzin.
Wie evenmin niet berekend was voor zijn taak was perschef
Kees Jansma. Net als de voetballers leed hij aan schromelijke zelfoverschatting,
door toe te staan dat een aantal spelers weigerde met de media te praten. De
meeste voetballers hebben weliswaar niets interessants te vertellen, maar echte
supporters lopen nu eenmaal weg met hen, en willen hen zien en horen. En dat
kan dan niet anders dan via de media.
Nog treuriger dan de teamprestatie op het veld was de
aankomst op Schiphol. Enerzijds omdat er verslaggevers naar de luchthaven waren
gekomen om een paar quotes van ‘onze jongens’ te scoren. Anderzijds omdat niemand
iets wilde zeggen (geen quotes dus) en de meeste spelers bovendien de enkele
tientallen jongens met handtekeningenboekjes straal voorbij liepen. Je kunt pas
een echte winnaar zijn als je groots kunt verliezen.
Verder...
heeft dit toernooi weer aangetoond dat de regels hopeloos
achterhaald zijn. Als opinionlijder heb ik de spelregels al veel vaker
gehekeld.
Buitenspel? Veel
te moeilijk om goed te kunnen worden waargenomen door het menselijk oog, al
worden er dit toernooi nauwelijks fouten gemaakt.
Strafschop ja of nee?
Dat blijft een kwestie van interpretatie, en voor een scheidsrechter beslissen
in een split second, maar wat staan die achterlijnrechters eigenlijk te doen?
Ook zij misten de handsballen en de grove overtredingen waarop volgens de
regels een penalty moet volgen.
Daarom: geef ieder
team het recht op raadpleging van de videoscheidsrechter, zoals bij
toptoernooien in het hockey al jarenlang gebruikelijk is.
Doellijncamera’s?
Dat is toch helemaal niet nodig; de televisiebeelden van Oekraïne-Engeland
waren zo duidelijk als wat! Gewoon even het spel stil leggen, aan de zijlijn de
beelden, die al door miljoenen televisiekijkers zijn gezien, laten raadplegen
door de videoscheidsrechter, en dan het doelpunt toekennen.
Gele kaarten?
Hebben pas echt nut als ze meteen tot tijdstraffen leiden. Gewoon 10 minuten of
een kwartier er uit. Het voetbal zal er van opknappen, hard spel zal afnemen.
Wisselen? Niet
meer ten hoogste drie keer per wedstrijd, maar continu. Voetbal is de enige
teamsport waarbij niet mag worden doorgewisseld. Voor wisselen hoeft het spel
niet stil te liggen. Door het ‘vliegend wisselen’ behoort het tenenkrommende
tijdrekken – nu vaak nog een belangrijke reden om in de slotfase te wisselen –
ook tot het verleden.
Tot slot…
Het leuke van voetbal is dat de sterkste of de favoriet bij
de bookmakers niet per definitie wint. Griekenland dat van Duitsland wint?
Frankrijk dat na de zeperd tegen de Zweden toch Spanje verslaat, ook al omdat
de Spanjaarden opnieuw vergeten zijn dat het bij voetbal niet is begonnen om
tikkie-takkie, maar om het maken van doelpunten? Engeland dat een en al
onverzettelijkheid is en nu het geluk eindelijk eens aan zijn kant heeft, mede
doordat Balotelli dan toch door het lint gaat, zoals velen al hadden voorzien?
Tsjechië dat Portugal en Ronaldo weerstaat, en vervolgens de finale haalt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten